jueves, 5 de septiembre de 2024

En tu cumpleaños, nuestro pequeño homenaje.

Hola, Paco.

Hoy es tu cumpleaños. Nos gustaría tenerte en persona para poder celebrarlo juntos, darte un gran  abrazo, y disfrutar de tu compañía comiendo tarta.

Lamentablemente, es algo que ya no podemos hacer y tenemos que conformarnos con tu recuerdo. Sabemos que no te gustaría vernos tristes. Pero no lo podemos evitar. Eso sí, ten por seguro que seguimos pensando en ti.

Cada día.

Tu hermana Mª Loli echa de menos vuestros aperitivos juntos, vuestras risas y confidencias, y pasar tiempo contigo. Afortunadamente, con la ayuda de su familia, va retomando la normalidad. Esto es lo que ha escrito para ti:

El día 5 habría sido el cumpleaños de Paco (Alacantídeprofit) y lo habríamos celebrado en familia.

Este año celebramos su memoria y el haberlo tenido como hermano y como ciudadano ejemplar de su ciudad.

Ha sido y será un referente para los alicantinos que aman su tierra, la conoció exhaustivamente y luchó por que se respetara su identidad aún avanzando en el progreso. Por ti, Alacantídeprofit.

Fue tu mejor amiga, Anabel, quien sugirió felicitarte en tu blog, porque necesitaba hacerte saber lo mucho que significas para ella. Habéis estado ahí el uno para el otro desde que os conocisteis hace más de medio siglo. Unas bodas de oro de la amistad. Sólo vosotros dos sabéis cuánto os habéis ayudado mutuamente, las situaciones de toda índole que habéis tenido que superar y los momentos tanto muy felices como terribles que habéis vivido. Le está costando mucho (como a todos) sobrellevar tu pérdida y aunque a veces habla contigo como si fueras un angelito posado en su hombro, y otras veces, para justificar tu ausencia, finge que te has ido de viaje y que no puedes llamar, también tiene momentos en que la tristeza la abruma y apenas puede seguir adelante porque hay un hueco en su corazón que sólo tú podías llenar. Ten la certeza de que intentamos ayudarnos mutuamente como tú hubieras querido.

Tu amigo Jesús, con su “sobriedad castellana” como tú dirías, controla mejor sus emociones. Aunque no lo exterioriza, sabes que echa de menos vuestras llamadas semanales cuando no estaba aquí, y vuestros paseos y charlas cuando venía de vacaciones. Sí que ha comentado lo extraña que le parece ahora la ciudad a pesar de llevar más de 40 años viniendo. Y es que aunque estaba a más de 400 kilómetros la mayor parte del año, tú lo recibías cada verano como si os hubierais visto hace apenas unos días y lo hacías sentir como en casa. Tenías esa virtud. 

Dice mucho de ti que la mayor parte de tus amistades hayan durado varias décadas. Eras una persona leal, atenta y generosa; y nos consideramos muy afortunados por haber tenido un lugar en tu vida.

De ello pueden dar fe tus sobrinos, que también te extrañan, este es uno de los recuerdos felices que uno de ellos, Pere, ha querido compartir:

Una de las cosas que más me gusta de Alicante es pasear por sus calles con espíritu curioso, levantando la vista para descubrir las sorpresas que ofrece nuestro patrimonio.  Y en cuanto hacía algún descubrimiento, se lo enviaba a Alacantí, que raudo y veloz me daba una explicación de su origen y razón de ser. Nos encantaba a ambos y eso siempre quedará en mi memoria. ¡Hasta pronto! 

También quiere dedicarte unas palabras en este día Gonzalo, que colaboró contigo como traductor en la última etapa del blog: 

Vaig conéixer a Paco el 2020 en l’arxiu i des de llavors he tingut el gust de traduir al valenciá 164 dels seus meravellosos articles, de compartir amb ell la passió pel patrimoni i de deprendre d’ell moltes coses. Em recorde de Paco a sovint, hui especialment, i ho faig amb gran admiració i gratitud, no només pel que ha significat per a mi, sinó també per tot el que va fer pel nostre patrimoni, la nostra història… Per totes nosaltres en definitiva.

Porque por supuesto, no podemos olvidar tu labor divulgativa en este blog. Aunque los lectores conocían tus artículos, pocos saben el trabajo de elaboración que tenían detrás: desde ir a sitios lejanos a horas concretas para conseguir fotos con una determinada iluminación, a usar herramientas de retoque fotográfico para mejorarlas o investigar en archivos y bibliotecas para dotar de contenido y datos fidedignos cada una de tus publicaciones. 

Pero no sólo eso, sino algo que era invisible para el público en general era que recibías correos con consultas de todo tipo. Estudiantes de arquitectura, compradores de piso pidiendo información sobre determinadas fincas o los mejores barrios para vivir, hasta catedráticos de universidad investigando aspectos históricos de la ciudad. A todos ellos, si estaba en tu mano, intentabas aportar tu granito de arena para resolver sus dudas.

Y todo ello lo hacías sin alardear y sin interés económico de ningún tipo, ya que nunca quisiste incluir anuncios en tu blog para poder mantener tu independencia.

Permitiéndonos soñar un poco, si algún equipo de gobierno local decidiera algún día dedicarte una calle, pocos candidatos con más amor por su tierra y más íntegros podrían encontrar. Eso sí, por favor, una con muchos árboles donde la gente pudiera descansar a la sombra o sencillamente caminar en verano sin acabar derretidos.

Sabemos que esto que soñamos es poco probable, pero si como mínimo toman nota de la sugerencia de más vegetación que dé sombra, la ciudadanía en pleno se lo agradecería.

Seguramente podríamos seguir contando más cosas, pero en algún sitio hay que poner el punto final. 

Como te gustaba mucho terminar con una canción, hemos pensado en una para darte las gracias. Se trata de “Gracias, por haberte conocido “ una canción antigua que versionó Tamara hace unos años. Ojalá te haga esbozar una sonrisa si nos ves.


Te queremos. 

¡Feliz cumple!